Voor de tweede keer ben ik, Sarah Kakisina, teamcaptain van Team HOOP.
Het uitdagende element om goed te organiseren en mensen te verenigen en enthousiasmeren zit in mij, maar sinds 2012 heeft die drive een extra dimensie gekregen en zet ik mij in voor evenementen verbonden aan KWF kankerbestrijding en stamceldonatie (Stichting Matchis). Zovelen die ziek worden en die ineens ‘bij ons’ horen. Het is benauwend hoe groot die groep inmiddels is.
Mijn persoonlijke motivatie om mij opnieuw in te zetten voor de Samenloop begint op 15 februari 2012. Ik duik in mijn dagboek van toen en omhul mij met alle emoties die ik in uren, dagen en maanden opgebouwd heb tot nu.. 8 jaar later en ik schrijf een brief aan haar, dat meisje van 25 jaar dat je recht in de ogen aankijkt met onder haar, de meest kwetsbare, zieke, gebroken tentoonstelling van de man van haar dromen.
Lieve Sarah,
lief meisje, als je toen wist wat ik nu weet…
Ik kijk naar jou, op die foto en ben trots, op jou.
Zo ben je op de top van je geluk; een prachtig nieuw huis, een voorgenomen huwelijk in april 2012, inkopen bij je geliefde werkplek en dan zak je op je 25e naar een ongekend dieptepunt. Acute leukemie….
De vastberadenheid is voelbaar. ‘Vechten voor Gerzon’ knalt een grote titel in de landelijke krant iedereen tegemoet. Een vanzelfsprekendheid vond je. Niemand pakt zomaar je man en toekomstbeeld af. Er moest een oplossing komen. Een kans kleiner dan 1%….. kleiner dan 1%…. op het vinden van een gepaste donor. Dat moest en zou anders kunnen. Je liet Gerzon echt niet zonder slag of stoot doodgaan. Afwachten zit niet in je aard. Als je je kunt inzetten doe je dat, met 300%. Een schreeuw om hulp, naar de hele wereld. Alle Molukse mensen moesten zich verenigen en jij dacht dat Gerzon ze in het hart kon raken. Als kanker een gezicht kreeg, zou het iedereen bewegen om naar de stamceldonorbank te rennen.
Hoe het met jou ging? Pff, zoiets vraag je toch niet. Je man had kanker, jij … jij zat er maar ‘gewoon’ naast, vond je zelf. Niet nodig om naar jou te vragen. Intussen thuis, schreeuwde je de longen uit je lijf omdat daar die angst mocht zijn, alleen achter te blijven. Alle andere uren in het ziekenhuis, was je haast onzichtbaar en stil. Precies zoals Gerzon je kon verdragen. In mei kwam een donor, niet zoals gehoopt een volwassen match met de meeste kans van slagen, maar bijzonder genoeg kreeg Gerzon een stamceldonatie met navelstrengbloed. HOOP zegevierde in die tijd en werd zelfs de basis voor een stichting en vele initiatieven om een blijk van dankbaarheid te tonen dat Gerzon beter geworden was.
Als je toen wist wat ik nu weet… het is maar goed dat je dat vooraf niet weet. Dat je beter zou worden, was toch wel een erg fijn toekomstbeeld geweest, maar hoe het jaren later nog je leven zou beheersen had je niet kunnen bedenken.
Je was 25 jaar toen jou dit overkwam. Kanker krijg je samen, ook als jij niet degene bent die mager, kaal en heel zwak wordt. Dat alleen al heeft jaren geduurd voordat je dat kon beseffen. Maar hoe kom je er samen vanaf, zelfs als de kankercellen allang historie zijn? Op die vraag kan ik je vandaag nog geen antwoord geven. Het verantwoordelijkheidsgevoel is vanaf minuut 1 naar een ongekend hoogtepunt geschoten.
Een zieke partner leunt jaren, zo niet voor altijd, op je en met kleine stapjes gaat hij vooruit. Wanneer kan hij weer echt op eigen benen staan? En durf je hem los te laten? Hoe ga je om met geïmplementeerde angst en boosheid die eigenlijk geen plek meer in je bestaan verdient, simpelweg omdat hij je blokkeert? Hoe bevrijdend zou het zijn, als alles wat achter je ligt ook daar mag blijven?
Acht jaar later heerst er binnenshuis en buitenshuis soms een hele andere wereld. Er waren soms duizend redenen om het niet vol te houden, maar er waren nog veel meer redenen om te blijven vechten. Die vastberadenheid van toen, ben je nooit verloren. In gedachten neem ik je in mijn armen en laat je voelen dat je bij mij even niet sterk hoeft te zijn. Maar heel klein en kwetsbaar zijn ok is.
Ik ben trots, op jou, op ons.
x
Aanmelden
Wil jij met ons meedoen? Klik dan op één van onderstaande knoppen om je aan te melden bij Team HOOP 2.0 of de organisatie! Mensen die kanker hebben (gehad), kunnen zich aanmelden als survivor. Gedurende het evenement zijn de survivors de eregasten en lopen zij onder andere de openingsronde.
Wil jij meehelpen door geld in te zamelen en heb je een leuke actie bedacht? Dan kun je dit aangeven op de actiepagina van de organisatie.
Hopelijk mogen we je binnenkort begroeten als nieuw teamlid want samen staan we hierin sterker!
Klik hier voor meer informatie over team Hoop 2.0