6 februari: JOEPIE! Er meldt zich een GOUDEN sponsor!!!

Wat een waanzinnig mooie start van mijn persoonlijke campagne voor Alpe d’HuZes. Mijn oud-werkgever Houben Media Verhuur doneerde bij monde van José Houben liefst €2500,- op mijn deelnemerspagina. “Roy, we gaan voor GOUD!” was kort maar krachtig de spontane omschrijving van José Houben over haar zeer gulle gebaar. Met name dat mailtje waarin José hun donatie aankondigde, bezorgde me kippenvel, een brok in mijn keel en oprechte tranen toen ik onze teamcaptain erover belde.

Ik was overdonderd, geraakt en verguld tegelijk. In de jaren dat ik voor haar werkte (in dienst en ZZP) hebben we veel gelachen, goede projecten neergezet, maar ook af en toe ‘gevreigeld’. We gingen allebei tot het uiterste, maar soms niet via dezelfde weg. Ik heb altijd gedacht dat men me daarom lastig vond, onredelijk wellicht. De warmte waarmee ze echter op mijn AD6-project reageerden, was fantastisch. ‘Gevreigel’ is relatief, onbelangrijk als het om het leven gaat.

Haar enthousiasme gaf me haast het gevoel dat we op 6 juni samen die berg op zouden gaan. Ik geloof dat ze dat gevoel zelf ook wel had J.

12 februari: Niemand blijft gespaard.

De reden dat we als Stichting HOOP zijn begonnen aan Alpe d’HuZes was enerzijds om de stichting aan de man te kunnen brengen en anderzijds om mensen ervan bewust te maken dat kanker niet aan je voorbij gaat. Eén op de drie mensen krijgt een vorm van kanker. Iedereen kent waarschijnlijk meerdere (ex-)patiënten of overledenen. Een vreugdevol leven kan van de ene op de andere dag op z’n kop staan.

12 februari is zo’n dag. Die dag komt helaas opnieuw de vreselijke ziekte kanker voorbij. Opnieuw een brok in mijn keel, tranen in mijn ogen. Nu niet van vreugde, maar vanwege het abrupt afbreken van de oorspronkelijke euforie rond de donaties. Alles is relatief….!

Tot mijn (en onze) schrik kreeg José Houben een paar dagen eerder (8 febr) te horen dat ze kanker heeft. Overal ter wereld stort ergens een wereld in. Niemand blijft gespaard…. Onze gedachten zijn sindsdien ook bij José. Eén van de helden die de vreselijkste berg van ze allemaal moet overwinnen.

13, 14 , 15, enz februari

Sinds de donderslag bij heldere hemel blijkt José niet te stuiten. Met grote regelmaat praat ze haar omgeving bij over haar gevoelens en onderzoeken. Het één onlosmakelijk verbonden met het ander natuurlijk. Haar mails zijn “luchtig” doch ernstig. Humor kan relativeren, hoe wrang dan ook. Ik betrap me erop dat ik het ene moment grinnik en het ander ontzettend meeleef.

Het gezwel blijkt 13cm groot te zijn. “As we ut doon, den doon we ut good”, zegt ze er zelf over. Een vastelaovesgek in hart en nieren, da’s duidelijk.

Gaandeweg wordt duidelijk dat José een heuse cocktail (haast letterlijk) aan behandelingen moet ondergaan. Ze gaat aan de chemo en wordt t.z.t. geopereerd. De berg wordt er niet kleiner op. Gaandeweg leert ze wel een nieuwe vriend kennen: Temazepam. Volgens haar een allochtoon, aan de naam te oordelen. Deze biedt in ieder geval wat (nacht)rust en een opgewekt gevoel. Gelukkig, de rest is al erg genoeg….

In de periode die volgt probeert ze zich enigszins voor diverse klappen in te dekken. Haar haren worden alvast korter geknipt (“voor als het tegenvalt”). En alle steunbetuigingen onder het mom van “je haar komt terug” doet ze af met “hier is een tondeuse, try before you die”. Ik krijg groot respect voor haar relativeringsvermogen. Of doet elk mens dat aan de voet van een berg? Pfff, respect!

1 maart: De 1ste chemo

Na enkele dagen gespannen afwachten of de biopsie van het gezwel goed is gelukt, belt de oncoloog met het verlossende antwoord.

Jose vertelt:

“Maandag de 1e chemo. (Een kinderhand is snel gevuld) HIEP HIEP HOERA  IK KRIJG CHEMO.

De eerst tranen van geluk(bizar)!! Wat zou het leven in zulke gevallen makkelijk zijn zonder die grote vijand, JE VERSTAND!”

Na de chemobehandeling wordt de rest van de dag gevuld met rusten. De medicatie helpt een handje….

De dagen erna wint de misselijkheid terrein en wordt het na een nacht “plaren” tijd voor pijnstillers. De Eerste Hulp biedt uitkomst, zodat ze de dagen erna langzaam over de bijwerking heen komt. De berg wordt steeds groter.

Gelukkig biedt goed nieuws soms verlichting!

Zoon Jeroen wint met zijn medewerking aan een film een prijs in Hollywoord (http://sorry.pressdoc.com/41057-nederlandse-acteurs-winnen-prijs-in-hollywood).

José schrijft: “Wae zeen trots. Is neet oos verdeenste, mer toch…… In den beginne…. en dao is ut mit begos!!

14 en 19 maart  Ik lijk op…………….mezelf

Zichzelf Truuj Ruuzel noemende besluit José op 14 maart haar haren super kort te laten knippen. Op 19 maart gaat ze voor Coupe de Kort. De pruik die ze die dag ophaalt lost dat probleem echter weer in rap tempo op. Ze lijkt gewoon, euhm eigenlijk zoals altijd: op haarzelf! Een woord dat in dit kader misschien een dubbel gevoel oproept maar dat wel alleszeggend is. José is nog steeds (en blijft) José.

De 2de chemo

In de aanloop van de tweede chemokuur volgt eerst een rondje onderzoeken en resultaten. Haar bloedwaardes blijken verbeterd te zijn en het gezwel heeft een flinke klap te verduren gehad en is kleiner geworden. Het ‘onderbuikgevoel’ is minder dan voorheen. Wauw!

Met het vooruitzicht op een goed weekend maakt ze zich op voor haar tweede chemo die ze zal ondergaan op maandag 25 maart. We duimen!

De berg

Bovenstaand verhaal is helaas nog slechts het begin van een lange weg die José te gaan heeft. Een weg die we niet samen kunnen afleggen. Maar waar we wel af en toe samen bij stil kunnen staan, begrip willen tonen en kracht willen geven. Uit respect voor haar positivisme en het gevecht dat haar wacht, heb ik haar beloofd één beklimming bij AD6 voor haar te doen. Voor ons is ze een held, een vechter, een kanjer die we op deze manier willen steunen. Op een geheel andere manier dan ik aan het begin van bovenstaand verhaal bedoelde, gaan we die beklimming samen aan.

Waar zij ons niet alleen financieel, maar ook mentaal steunt, draag ik de eerste klim op aan haar. Onze GOUDEN sponsor en onbetaalbare volger.

Zoals ze zelf zegt “veer hauwte kontak”, in deze omstandigheid een veelzeggende regel.

13 maart 2013, Roy Dassen.